Kaikoura
Door: Henk op de Weegh
Blijf op de hoogte en volg Henk
16 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
Maandag 16-2-2015 was een ritje van zo’n 130 km. Van Blenheim naar Kaikoura. Een klein ritje zou je zeggen, maar we zijn tegen half 10 weggereden en we waren pas tegen half 5 in Kaikoura. Wat een dag, wat een rit. Pech, ongeluk? Nee hoor, integendeel. Het was een prachtige rit, wel één van de mooiste die wij ooit hebben gereden. En de reden dat we er de hele dag over gedaan hebben is door het oponthoud wat moeder natuur ons bood. Allereerst reden we zo’n 40, 50 km door een heel apart landschap. Het waren allemaal bergen, groot en klein, maar allemaal kaal. Zonder bomen en zonder rotslokken en allemaal met een totaal afgeronde top. Geen onregelmatigheden, mooi glad en vloeiend. En ze waren allemaal gelig, begroeid met een soort gras dat verdord aandeed (het leek veel op ons pijpenstrootje). Een soort duinlandschap, maar dan vele malen hoger. Heel bijzonder. De volgende 70, 80 km reden we parallel aan de oceaan. Een prachtig gezicht met een zee van vele kleuren blauw. Soms lichtblauw, dan weer donkerblauw of groenblauw. En daar bovenop dan weer witte schuimkoppen van een bulderende branding. Mooie baaien met mooie stranden. En ja, dan stop je natuurlijk ergens bij zo’n strand voor een kopje koffie. En dat is zo heerlijk, je draait ergens een verlaten parkeerplaatsje op doet de deur van de camper open en je hebt alles bij de hand.
Water uit de kraan, licht, gas, de koelkast, je toilet, alles, en als je zin hebt aan koffie dan zet je even een keteltje water op het gas, een filter met wat DE-koffie er in (ja, want daar hadden we wel een paar pakken van meegenomen), en je drinkt je bakje heerlijk aan het strand. Een strand in dit geval vol met aangespoeld hout. Gebleekt en vrachtwagenladingen vol. Van het soort hout waar je bij ons, bij Intratuin of Borghuis, veel geld voor betaald. Ik zag er wel handel in. Nou, dat was onze eerste stop, De volgende stop was zo net na de middag. Dus weer even afdraaien op een parkeerplaatsje, nu voor een boterhammetje, het was nu aan een strand met rotsblokken waar de schuimende golven op stuk sloegen. Ik ging even kijken bij die rotsblokken en loop pardoes tegen een zeehond op.
Opgewonden holde ik naar de bus om dit tegen Hannie te zeggen en de fotocamera te pakken.
We hebben de boterhammen maar even vergeten en zijn allebei gaan kijken. En toen bleken er veel meer te zijn. Wel een stuk of 10, 15. Prachtig om ze te zien krabben, bewegen en duiken. Je gelooft het haast zelf niet dat je ze zo in hun eigen natuur ziet met de oceaan er achter. Je denkt haast dat je in de dierentuin aan het kijken bent. Toch beleven we het echt, en we hebben er dan ook veel foto’s en filmpjes van gemaakt. De tweede stop was er één van meer dan een dik uur. En ik kan je zeggen in het winterse Nederland, er gaat niets boven een boterhammetje eten, in je korte broek, met de zon strak een de blauwe hemel en de zeehonden en de oceaan op de achtergrond.
Toen weer verder, en we zagen overal al zeehonden liggen, maar op één bepaalde plek waren er zoveel. Niet te tellen, honderden. Ouden, jongen, moeders met kleintjes, fantastisch. Er was zelfs een klein poeltje in de rotsen, waar de kleintjes aan het oefenen waren. Met 10,15 tegelijk duikend, glijdend en spelend. Wat mooi om te zien en ja daar was natuurlijk onze derde lange stop. Geen wonder dus dat we zo laat aan kwamen in Kaikoura. Wat een rit, de oceaan aan de ene kant, de honderden meters hoge bergen aan de andere kant en de TranzCoastal spoorlijn (van het programma rail away over Nieuw Zeeland) die meeloopt met de weg. In Kaikoura de camping opgezocht en daar nog even lekker in het zonnetje gezeten en een biertje gedronken. Even bijkomen van een enerverende dag. Een ritje maar van 130 km. Als deze eerste dag op het Zuidereiland een voorbode is voor de komende dagen, wat staat ons dan nog te wachten? We gaan het meemaken.
Tot het volgende verslag van een paar enthousiaste Kiwis.
Water uit de kraan, licht, gas, de koelkast, je toilet, alles, en als je zin hebt aan koffie dan zet je even een keteltje water op het gas, een filter met wat DE-koffie er in (ja, want daar hadden we wel een paar pakken van meegenomen), en je drinkt je bakje heerlijk aan het strand. Een strand in dit geval vol met aangespoeld hout. Gebleekt en vrachtwagenladingen vol. Van het soort hout waar je bij ons, bij Intratuin of Borghuis, veel geld voor betaald. Ik zag er wel handel in. Nou, dat was onze eerste stop, De volgende stop was zo net na de middag. Dus weer even afdraaien op een parkeerplaatsje, nu voor een boterhammetje, het was nu aan een strand met rotsblokken waar de schuimende golven op stuk sloegen. Ik ging even kijken bij die rotsblokken en loop pardoes tegen een zeehond op.
Opgewonden holde ik naar de bus om dit tegen Hannie te zeggen en de fotocamera te pakken.
We hebben de boterhammen maar even vergeten en zijn allebei gaan kijken. En toen bleken er veel meer te zijn. Wel een stuk of 10, 15. Prachtig om ze te zien krabben, bewegen en duiken. Je gelooft het haast zelf niet dat je ze zo in hun eigen natuur ziet met de oceaan er achter. Je denkt haast dat je in de dierentuin aan het kijken bent. Toch beleven we het echt, en we hebben er dan ook veel foto’s en filmpjes van gemaakt. De tweede stop was er één van meer dan een dik uur. En ik kan je zeggen in het winterse Nederland, er gaat niets boven een boterhammetje eten, in je korte broek, met de zon strak een de blauwe hemel en de zeehonden en de oceaan op de achtergrond.
Toen weer verder, en we zagen overal al zeehonden liggen, maar op één bepaalde plek waren er zoveel. Niet te tellen, honderden. Ouden, jongen, moeders met kleintjes, fantastisch. Er was zelfs een klein poeltje in de rotsen, waar de kleintjes aan het oefenen waren. Met 10,15 tegelijk duikend, glijdend en spelend. Wat mooi om te zien en ja daar was natuurlijk onze derde lange stop. Geen wonder dus dat we zo laat aan kwamen in Kaikoura. Wat een rit, de oceaan aan de ene kant, de honderden meters hoge bergen aan de andere kant en de TranzCoastal spoorlijn (van het programma rail away over Nieuw Zeeland) die meeloopt met de weg. In Kaikoura de camping opgezocht en daar nog even lekker in het zonnetje gezeten en een biertje gedronken. Even bijkomen van een enerverende dag. Een ritje maar van 130 km. Als deze eerste dag op het Zuidereiland een voorbode is voor de komende dagen, wat staat ons dan nog te wachten? We gaan het meemaken.
Tot het volgende verslag van een paar enthousiaste Kiwis.
-
16 Februari 2015 - 12:21
Cilia:
HannieenHenk, je snapt natuurlijk wel dat ik jullie verslag lees met kippenvel 'all over', en me
afvraag: "waarom ben ik hier en niet daar"
Ik weet niet of ik nog meer van dit soort verslagen aankan en ja, dit BLIJFT doorgaan!! dus
alle plezier van de wereld gewenst en geniet ervan! Cilia -
16 Februari 2015 - 12:43
Elly:
Geweldig,wat zullen jullie genieten,wij vinden de verhalen en de foto's al mooi.
We wachten vol verwachting op het volgende verhaal.nog veel plezier.
Gerrit en Elly -
16 Februari 2015 - 20:09
Jet:
Ha luitjes!!
Jullie klinken weer enorm enthousiast, mooi mooi!! Hier is het carnavalsgedruis alweer afgelopen en moeten we morgen weer aan de bak :( Ach ja verschil moet er zijn! Veel plezier op het zuidereiland! Maar volgens mij komt dat goed!!
Liefs
-
16 Februari 2015 - 22:37
Guido&Alwie:
Goedenavond Hannie & Henk
prachtige reisverslagen. We genieten met jullie mee. Benieuwd naar het volgende verslag.
Gr. Guido & Alwie
-
17 Februari 2015 - 22:29
Herman En Emma:
Wat een prachtig verhalen, echt genieten en weer mooi foto's. liefs uit Deventer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
