Greymouth

Woensdag 18-2-2015. Vandaag rijden we een behoorlijk stuk. We gaan nl. van de oostkust naar de westkust. Van Kaikoura naar Greymouth. Zo’n 325 km, maar hier in Nieuw Zeeland betekent dat in uren heel wat meer dan in Nederland. Soms schiet je hier nog geen 40 km op in een uur. Maar dat geeft niet, we hebben de tijd en om onderweg te zijn is ook erg leuk. Zie nog eens wat.
We rijden eerst zo’n 75 km. over de weg nr. 70. Deze weg wordt aangegeven als een secundaire weg, maar wel als een mooie route. En dat was het ook. We reden soms km. zonder een auto tegen te komen en je kon duidelijk merken dat je in de aanloop naar het hooggebergte zat. Al hoge bergen, afgewisseld met diepe en brede dalen. We staken weer menig “one lane bridge” over. Bruggetjes met maar één rijbaan. En heel wat bruggetjes gingen over hele brede rivierbeddingen met keien en kiezels, die nu praktisch waren drooggevallen, maar waar in het voorjaar een enorme hoeveelheid water doorheen moet bulderen. Sommige beddingen waren wel een paar honderd meter breed.
En al leek de hele weg een verlaten gebied, toch wonen overal mensen. Meestal boeren die op hun quads door de weilanden rijden en die gezamenlijk bijna een hele dierentuin aan dieren houden.
We zagen onderweg duizenden schapen, maar ook koeien, paarden, lama’s en zelfs een weiland met honderden herten. Mooi om te zien.
Deze weg 70 was een onderdeel van de Trans Alpine Triangel.
Later kwamen we op de Hinghway 7 naar de Westcoast. Deze ging door het hooggebergte en we zagen zelfs als de eerste sneeuw in de bergen. Het was heel afwisselen, maar altijd mooi.
Het deed wel een beetje denken aan Noorwegen of Frankrijk. Hoge bergen en dichte bossen.
Lange einden, en het begon een beetje te knijpen met de tankinhoud van de diesel. Je rijdt hier km naar km zonder een plaats tegen te komen en de meter gaf het laatste vakje aan.
Het werkt inspirerend op allerlei beelden van vervelende scenario’s, maar gelukkig kwamen we op tijd een benzinestation tegen en konden we bijtanken. Zowel voor de diesel als voor ons zelf. Helemaal happy begonnen we aan het laatste stuk.
De laatste 80 km. naar Greymouth was trouwens wel erg vlak en minder spectaculair.
In Greymouth zelf de top 10 camping weer opgezocht en daar konden we zelf een plekje zoeken.
Perfect, een grote plaats met een mooi groen gazonnetje en de zee in de achtertuin.
Als je buiten zit, en dat kon prima met zo’n 27 graden dan hoor je constant het ruisen van de zee.
Een heerlijk geluid. Ik heb trouwens nog even het weer in Nederland bekeken, 5/6 graden, regen en zelfs iets vorst in de nacht, nou dan voelt 27 graden nog fijner aan. Nu nog even van genieten.
Ik heb overigens nog een fotobestand toegevoegd van de film die we gemaakt hebben van de walvisduik van gisteren. Zo staat Tutu op de film.
Machtig!
Tot de volgende keer.