Oamaru

Donderdag 26-2-2015. Na één dag van minderen, namelijk minder weer en een keer wat minder spectaculair natuurschoon, is het vandaag weer strak blauwe lucht, en als we één keer op weg zijn blijkt ook de natuur weer oogverblindend mooi.
Om uit Dunedin te komen, was nog een hele toer. We moesten richting Oamaru/Timaru en dus de hw 1 volgen. Nu zaten we op de hw1, maar nergens stond dit aangegeven. Alleen maar Invercargill en Town centre. Toen bleek dat we weer richting Invercargill zaten, hebben we maar snel gedraaid, en jawel hoor, met de hele hw 1 dwars door de stad, en druk dat het was, en nergens een bordje Oamaru/Timaru. Maar goed, gewoon stug volhouden en op de hw 1 blijven, dan moest het goed komen. En dat kwam het ook, toen we de stad zo’n beetje uit waren, kwamen onze goede bordjes.
Gelukkig zaten we goed, en de natuur werd ook direct weer mooi.
Ergens onderweg op een parkeerplaats een kop koffie gedronken en de zee bulderde op 20 mtr afstand. Het zonnetje scheen weer strak, alleen stond er een wat koude wind van zee, maar het was prachtig. Nog een appje ontvangen van Paulien, die op het punt stond om te gaan slapen (nou,nou laat hoor rond 1.00 uur ’s nachts, …. zzzzzzz).
We waren op zoek naar pinguïns en dus sloegen we nogal eens een parkeerplaats aan zee op, maar het enige wat we tegenkwamen was een haan. Het dier stapte parmantig rond en liep steevast achter Hannie aan, maar goed, dat was wel verklaarbaar omdat het dier natuurlijk direct in de gaten had dat er hier sprake was van enige naam verwantschap.
Hij (zij staan) staat dan ook parmantig op de foto.
Wat wij onderweg nog wel tegen kwamen, dat waren de Moeraki Boulders. Alweer zo’n vreemd fenomeen van Nieuw Zeeland. Het zijn hele grote stenen knikkers die soms wel zo’n 1,5 meter in doorsnee zijn. Het zijn eigenlijk geen stenen of rotsblokken, maar bollen die rondom een organische kern zo’n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem gevormd zijn. De grootste hebben er zo’n 4 miljoen jaar over gedaan om die omvang te krijgen. Soms zijn ze mooi geaderd met mineraal en ze zijn door de golven op het strand gespoeld. Fijn even geknikkerd met Hannie en ze op de foto gezet. Daarna kwamen we aan in Oameru. Een mooi plaatsje met gebouwen die romaans aandoen door grote zuilen en versieringen. We lopen even rond en praten op houten pier met een man die aan het vissen is. Soms vist hij in de haven en soms vanaf de pier in de volle zee, alleen nu is de zee te wild, wat duidelijk te zien is door de hoog opspattende golven. Van hem horen we ook dat de pinguïns hier beschermd worden en dat ze alleen maar te zien zijn als uit zee komen, en dat is zo tegen 8.30 uur ’s avonds. Er zijn er nog maar een paar duizend, en er is een soort van reservaat gemaakt met nestkasten waar ze ‘s avonds in kruipen en ’s morgens er weer uit, om vervolgens de hele dag op zee door te brengen. Daar gaan we morgen naar kijken.
We zoeken de camping op en boeken voor 2 nachten.
Nog maar een paar verhalen. Tor morgen.