Greymouth, Pancake Rocks

Donderdag 19-2-2015. Wij zijn vandaag nog in Greymouth en we willen de Pancake Rocks bekijken.
Daarvoor moeten we een stuk noordelijk rijden richting Westport. Het is alweer mooi weer, en eigenlijk hebben we, op de eerste dag na, alleen nog maar droog en zonnig weer gehad. Maar goed, het zuidereiland staat er om bekend dat het ook maar zo de andere kant op kan gaan. Maar zo te zien pakken we vandaag mooi weer mee.
We lieten ons tafeltje op onze plek staan en reden vanaf Greymouth de Coastel route, de highway 6 op. En toen we vanaf het centrum over de brug kwamen ging het meteen bergop. De wegen in Nieuw Zeeland zijn redelijk smal, en met het gedraai linksom en rechtsom is het best uitkijken.
Vooral als je van alles tegenkomt, heel veel campers, vrachtwagens die flink de sokken er in hebben, maar ook fietsers. En dat is best gevaarlijk, want soms heb je totaal geen ruimte.
Gelukkig is het nooit al te druk op de weg en dat geeft ook mij, als bestuurder, nog wel de gelegenheid om rond te kijken. En daar ben ik wel blij om, want er zijn me toch weer prachtige uitzichten. Op de zee en op de bergen. Aan deze kant is het de Abel Tasmanzee. Eigenlijk wil je elk moment stoppen om weer een foto te nemen, maar dat gaat niet. Er is nergens ruimte om te stoppen en parkeerplaatsen langs de weg zijn dun gezaaid. Onderweg zag ik een prachtige boom, die ik wel graag op de foto zou willen hebben, maar ja …. kon niet stoppen, dus.
Toch hier en daar nog wel prachtige uitzichten gefotografeerd.
In Punakaiki kwamen we bij de Pancakes Rocks. En dat het een toeristische attractie is dat bleek wel, want het was er behoorlijk druk. Er was een looproute van zo’n 20 minuten langs de rotsen uitgezet en die hebben we gelopen. Een bijzonder natuurverschijnsel, want de rotsen zijn hier miljoenen jaren geleden afgezet met wisselend hard- en zacht gesteente. En door het inbeuken van de zee en de wind is het zachte gesteente weggesleten en daardoor lijkt het er net op alsof er stapels pannenkoeken boven op elkaar zijn gestapeld. Dit geeft een bijzonder effect. Bovendien heeft de zee grote gaten in het gesteente uitgeslepen en als de zee erg wild is blaast het water door die openingen en spuit het hoog op. Mooi om te zien en we hebben weer de nodige foto’s en films gemaakt. Op de terugweg, vlak bij de bewuste boom van de heenweg, heb ik de bus maar ergens een pad ingedraaid en teruggelopen om hem toch op de foto te krijgen. Want voor mij is in het land van de grote witte wolk, de boom de koning. Er zijn overal prachtige exemplaren en heel veel verschillende soorten.
Maar goed, we moesten nog even wat eten, en ik draaide de bus op één van de zeldzame parkeerplaatsen. Even een paar boterhammen eten en een eitje koken. Het kan allemaal. Ik was inmiddels het strand opgelopen, en daar waren we alleen. Er lag een dikke boomstam, ik maakte van keien en een aangespoeld plankje een mooi tafeltje, en daar zaten we met z’n tweetjes, alleen op het strand met de woelige zee voor ons. Mooier kun je het niet krijgen en we hebben het mooi op de foto en film gezet. Later zijn we nog even Greymouth ingegaan, maar daar is niets aan. Een levenloze stad, dus we zijn maar weer lekker naar de camping gegaan. In de avond regende het nog even, maar later werd het weer mooi. Al met al weer een mooie dag beleefd.
Tot morgen.