Oamaru 2

Vrijdag 27-2-2015. Als we opstaan blijkt het zonnetje al weer veel eerder op te zijn gestaan, want het is heerlijk warm en we ontbijten buiten in het zonnetje. De morgen doen we wat rustig aan en lezen wat in onze reisgidsen om te kijken wat er hier in deze buurt/plaats te doen is.
Tegen 13.00 uur, na een eigengemaakt broodje gezond, gaan we de stad in.
Als we de camping aflopen, een bruggetje over, dan komen we in de public gardens van Oamaru.
Het blijkt een prachtig aangelegd park, prima onderhouden, met overal romantische hoekjes met verschillende tuin structuren. Zo zijn aangelegde vijverpartijen, rozentuinen, mooie nisjes met kortgeknipte gazons en prachtige bomen. De bomen zijn weer overweldigend, met stammen van 2/3 meter doorsnee.
Zo staat Hannie bijvoorbeeld naast een boom die gezien haar lengte en afgezet tegen de lengte van de boom, denk ik wel zo’n 20 meter hoog is. Volgens het bordje is het dan ook een Gigantum.
Als we het park door zijn komen we in het stadje waar we de architectuur naar Italiaans voorbeeld bewonderen. Na een terrasje te hebben gepikt, moeten we die, nodige maar altijd weer saaie boodschappen, doen.
Na het eten rijden we tegen 18.30 naar Bushy Beach, een van de weinige stranden waar de uiterst zeldzame geel-oog pinguïn aan land komt. ’s Morgens vroeg trekken ze naar zee en daar blijven ze de hele dag om voedsel te vergaren (vissen en inktvissen). Tegen de avond komen ze weer aan land en zoeken hun holen op in de rotsachtige klippen. De campingbaas had al gezegd dat ze zeer zeldzaam waren (volgens hem maar zo’n 500 in de hele wereld, maar dat is volgens mij wel erg weinig), en dat het lang niet zeker was dat we ze zouden zien. Toen we daar aankwamen stond het aardig vol met auto’s. Allemaal mensen die hetzelfde dachten als wij. Na zo’n 2 uur wachten echter hadden we alleen een paar speelse robben gezien (ook erg leuk), maar geen pinguïns. De meeste mensen hadden het al opgegeven en ook wij hadden de moed al bijna opgegeven. Toen we echter naar de bus liepen, iedere keer toch nog weer even staand en kijkend, zagen we ineens er eentje het strand op waggelen. Hij was een heel eind weg, maar ik kon hem met de telelens aardig dicht bij halen en er een filmpje van maken. Later kwam er nog één het strand op. Geweldig om zulke zeldzame dieren in hun eigen leefomgeving zo uit de zee te zien komen. Had het lange wachten en het volhouden zich toch geloond. Een goed gevoel.
Morgen gaan we naar Christchurch, en dat geeft weer een heel ander gevoel, maar goed, daarover morgen meer.