Dargarville en Coromandel
Door: Henk op de Weegh
Blijf op de hoogte en volg Henk
10 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Coromandel
10 februari 2015
Hier ben ik weer met een volgend verslag. Ik ben geëindigd met de enerverende zaterdag.
Zondagmorgen zijn we vroeg opgestaan om met de ferry weer terug te gaan naar Opua.
We zijn van plan richting Dargarville te rijden aan de westkust. Het is onze bedoeling om door grote bossen van de westkust te rijden en om daar de reusachtige Kauribomen te bekijken.
Op de ferry nog even gepraat met een Canadees die hier 2 maanden kwam overwinteren. Zij hadden een auto gehuurd en logeerden in hotels en lodges. Qua prijs iets duurder. Wij gaan voor onze camper, maar ja wij zijn dan ook doorgewinterde kampeerders.
De reis ging voorspoedig en het was lekker rustig op de weg. Of dat nu kwam door de zondag of omdat het altijd zo rustig is dat weet ik niet, daar komen we nog wel achter.
Toen we aan de westkust kwamen, reden we ook al spoedig door prachtige jungle-achtige wouden.
Het vake gebruik van de woorden mooi en prachtig en meer woorden van die strekking moeten jullie me maar vergeven. Ligt zo voor de hand, en ik kan voorspellen dat ze nog vaak voorbij komen.
De wegen door de wouden zijn smal en bochtig en het ruikt er als bij Burgers Bush in Arnhem.
Na een tijdje kwamen we in het Waipoua Kauri Forest. En daar moet ie staan. De “god van het woud” en inderdaad kwamen we na enkele km het bordje tegen van deze “Tane Manhuta”.
Wat een reus, onvoorstelbaar. Je gelooft je ogen niet zo’n kanjer. Meer dan 51 mtr hoog en een omtrek van 14 mtr. Hij zou zo’n 1200 jaar oud zijn, maar helemaal duidelijk is dat niet.
Indrukwekkend. En er staan meerdere Kauribomen omheen, maar “Tane Manhuta” is de baas.
In de middag kwamen we bij Dargarville aan op een camping aan een meer. Het was een eenvoudige camping, niet duur, maar we stonden mooi. Daar konden we best overnachten.
Maandagmorgen weer vroeg opgestaan. Henk heeft even een frisse duik in het meer genomen en na het ontbijt zijn we weer op weg gegaan. Vandaag willen we via Auckland naar Coromandel rijden.
Een hele trip. Maar goed, het weer ziet er weer goed uit en ons karretje loopt wel.
In Auckland was het een enorme drukte met heel wat rijbanen naast elkaar en invoegend verkeer vanaf links. Maar we wisten hoe we moesten rijden (zonder navigatie) en we kwamen er prima doorheen.
Maar ook na Auckland was het nog een heel eind en zo tegen 17.00 uur kwamen we op de 10 Holiday Park camping “Hot Water Beach aan”. Een mooie camping waar we morgen ook nog blijven staan, want we willen wel een hot water beach bad meemaken. Op het strand kun je nl. na eb 2 uur een kuil in het strandzand scheppen, die zich vervolgens vult met flink heet water. Zo creëer je je eigen bad, en als je het te warm wordt, wat goed kan, dan kun je afkoelen in de oceaan.
Voor vandaag zijn we te echter te laat. Morgen maar zien.
Dinsdagmorgen rustig aan gedaan en tegen de middag zijn we richting de plaats Coromandel gereden. Op de heenweg een zijweg ingeslagen die ook naar Coromandel zou lijden.
Dat hebben we geweten. Het was een grindweg, erg smal, de berg op en af en de ene haarspeldbocht na de ander. Een kapster kan in een maand niet meer haarspelden zetten dan dat wij aan bochten hebben gezien. Maar…. zoals altijd zijn de onverwachte wegen altijd het mooist. En deze ook. Prachtige (daar is ie weer) vergezichten, afwisselende bossen en we kwamen onderweg een heuse waterval tegen. Niet zo’n hele grote, maar toch… Op het Zuidereiland zullen we zeker grotere watervallen zien, maar deze was leuk genoeg om daar te picknicken. En wat is er mooier dan picknicken midden in de bush, bush vlak bij een waterval.
In Coromandel een tijdje rondgelopen, maar dat hadden we wel een keer gezien. Op de terugweg een stuk langs de Oceaan gereden, berg op en berg af, met soms mooie vergezichten vanaf de top.
Toen we terugkwamen op de camping waren we eigenlijk weer te laat voor ons bad. Toch heeft Henk maar een schep gehuurd, want we willen nu morgenvroeg gaan, voordat we weer verder trekken.
Maar dan moeten we er wel vroeg uit, want de eb is om 6.30 uur, en dan heb je 2 uur de tijd om een warm strandbad te nemen. Groetjes en tot het volgende verslag.
Hier ben ik weer met een volgend verslag. Ik ben geëindigd met de enerverende zaterdag.
Zondagmorgen zijn we vroeg opgestaan om met de ferry weer terug te gaan naar Opua.
We zijn van plan richting Dargarville te rijden aan de westkust. Het is onze bedoeling om door grote bossen van de westkust te rijden en om daar de reusachtige Kauribomen te bekijken.
Op de ferry nog even gepraat met een Canadees die hier 2 maanden kwam overwinteren. Zij hadden een auto gehuurd en logeerden in hotels en lodges. Qua prijs iets duurder. Wij gaan voor onze camper, maar ja wij zijn dan ook doorgewinterde kampeerders.
De reis ging voorspoedig en het was lekker rustig op de weg. Of dat nu kwam door de zondag of omdat het altijd zo rustig is dat weet ik niet, daar komen we nog wel achter.
Toen we aan de westkust kwamen, reden we ook al spoedig door prachtige jungle-achtige wouden.
Het vake gebruik van de woorden mooi en prachtig en meer woorden van die strekking moeten jullie me maar vergeven. Ligt zo voor de hand, en ik kan voorspellen dat ze nog vaak voorbij komen.
De wegen door de wouden zijn smal en bochtig en het ruikt er als bij Burgers Bush in Arnhem.
Na een tijdje kwamen we in het Waipoua Kauri Forest. En daar moet ie staan. De “god van het woud” en inderdaad kwamen we na enkele km het bordje tegen van deze “Tane Manhuta”.
Wat een reus, onvoorstelbaar. Je gelooft je ogen niet zo’n kanjer. Meer dan 51 mtr hoog en een omtrek van 14 mtr. Hij zou zo’n 1200 jaar oud zijn, maar helemaal duidelijk is dat niet.
Indrukwekkend. En er staan meerdere Kauribomen omheen, maar “Tane Manhuta” is de baas.
In de middag kwamen we bij Dargarville aan op een camping aan een meer. Het was een eenvoudige camping, niet duur, maar we stonden mooi. Daar konden we best overnachten.
Maandagmorgen weer vroeg opgestaan. Henk heeft even een frisse duik in het meer genomen en na het ontbijt zijn we weer op weg gegaan. Vandaag willen we via Auckland naar Coromandel rijden.
Een hele trip. Maar goed, het weer ziet er weer goed uit en ons karretje loopt wel.
In Auckland was het een enorme drukte met heel wat rijbanen naast elkaar en invoegend verkeer vanaf links. Maar we wisten hoe we moesten rijden (zonder navigatie) en we kwamen er prima doorheen.
Maar ook na Auckland was het nog een heel eind en zo tegen 17.00 uur kwamen we op de 10 Holiday Park camping “Hot Water Beach aan”. Een mooie camping waar we morgen ook nog blijven staan, want we willen wel een hot water beach bad meemaken. Op het strand kun je nl. na eb 2 uur een kuil in het strandzand scheppen, die zich vervolgens vult met flink heet water. Zo creëer je je eigen bad, en als je het te warm wordt, wat goed kan, dan kun je afkoelen in de oceaan.
Voor vandaag zijn we te echter te laat. Morgen maar zien.
Dinsdagmorgen rustig aan gedaan en tegen de middag zijn we richting de plaats Coromandel gereden. Op de heenweg een zijweg ingeslagen die ook naar Coromandel zou lijden.
Dat hebben we geweten. Het was een grindweg, erg smal, de berg op en af en de ene haarspeldbocht na de ander. Een kapster kan in een maand niet meer haarspelden zetten dan dat wij aan bochten hebben gezien. Maar…. zoals altijd zijn de onverwachte wegen altijd het mooist. En deze ook. Prachtige (daar is ie weer) vergezichten, afwisselende bossen en we kwamen onderweg een heuse waterval tegen. Niet zo’n hele grote, maar toch… Op het Zuidereiland zullen we zeker grotere watervallen zien, maar deze was leuk genoeg om daar te picknicken. En wat is er mooier dan picknicken midden in de bush, bush vlak bij een waterval.
In Coromandel een tijdje rondgelopen, maar dat hadden we wel een keer gezien. Op de terugweg een stuk langs de Oceaan gereden, berg op en berg af, met soms mooie vergezichten vanaf de top.
Toen we terugkwamen op de camping waren we eigenlijk weer te laat voor ons bad. Toch heeft Henk maar een schep gehuurd, want we willen nu morgenvroeg gaan, voordat we weer verder trekken.
Maar dan moeten we er wel vroeg uit, want de eb is om 6.30 uur, en dan heb je 2 uur de tijd om een warm strandbad te nemen. Groetjes en tot het volgende verslag.
-
10 Februari 2015 - 11:32
Guido & Alwie:
Goedemorgen kampeerders
En hopelijk is het gelukt met het warme bad! Lijkt me wel een uitdaging.
Henk je rijvaardigheid wordt goed getest.
Wat zal het indrukwekkend zijn, geniet er van samen!
Elke keer weer een verrassing en kijken uit naar jullie volgende verslag.
Groeten vanuit de Boeskoolstad -
10 Februari 2015 - 12:46
Gerard Schouwink:
Mooi verslag Hannie. Dacht dat de verslagen uit de pen van Henk kwamen maar jij kunt er ook wat van. Het is daar wel heel erg mooi (iets anders dan prachtig ). Hebben jullie nog een foto van die hele grote boom ? Je moet je dus op dat strand als Duitser gedragen.....een eigen kuil graven.....
Blijf lekker genieten
Gerard en Gisela -
11 Februari 2015 - 10:55
Bart:
Hoi vakantiegangers !
Dat ziet er heerlijk uit allemaal zeg ! Leuk dat jullie ons als thuisblijvers zo goed op de hoogte houden, al komt het ons jalouzieniveau ( is dat een woord ? ) niet ten goede.
Wat een mooie camper hebben jullie ! En mooie foto's die jullie maken!
Geniet ervan !
Groeten Bart & Jet -
11 Februari 2015 - 13:01
Bianca:
Oh wat klinkt het allemaal goed!! Ik zie groen van jaloezie!! Ik spreek denk ik ook wel namens Thijs, al zit hij nu in het warme Mallorca :-)
Jullie zien er ietwat verbrand maar gezond en uitgerust uit! Lekker van genieten hoor! Ik kijk uit naar jullie volgende verslag!!
Liefs, Bianca (en Thijs) -
11 Februari 2015 - 21:36
Marcel En Marielle:
Hehe.....nu lukt het wel op de tab. Wij met de telefoon proberen (wou niet).. heel leuk om jullie berichtjes te lezen! -
11 Februari 2015 - 22:35
Herman En Emma:
Hi Henk en Hannie. Mooie reis verslagen en prachtig foto's, leuk te zien dat jullie genieten samen van alles, blijf genieten. liefs uit Deventer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
